Blog Olafa Literatura
Moje:...
Każdy, chociaż w miarę inteligientny, człowiek potrafi przelać na papier wszystko to, co powie, pomyśli czy usłyszy. Słowo pięknie zapisane stanowi bowiem trwałe zwieńczenie ludzkiej myśli, dokonań czy przeżyć. Szanuję, a wręcz: uwielbiam ludzi, którzy pięknie piszą. A poezja stoi tutaj na pierwszym, niekwestionowanym żadnymi warunkami, miejscu. Oratorów, i owszem: podziwiam, ale słowo pisane tym się różni od tego nawet najpiękniej wypowiadanego, że ma szansę być wiecznym. A to co powiedziane, ulatuje w przestrzeń. I chociaż można wszystko teraz nagrać, to nie jesteśmy w stanie w pełni decnić kunsztu mówiącego, gdyż dopiero pochylając się nad słowem zapisanym widzimy, czy nie popełniono takich błędów, które nie przystoją poprawnej ortografii. Często mi się zdarza zaszywać w kącie swoich przemyśleń, kiedy to dzierżąc w dłoniach wiersze ( uwielbiam Wisię! ) ulatuję na łono nieskończonych kontemplacji; marzeń i nieskazitelnego świata uładzonych wątków życia. Uwielbiam wszystkie rodzaje literatury, dużo czytam, a nawet... nawet skusiłem się na aplikację story.pl w moim smartfonie, ale nic z tego nie wyszło, bo słuchanie książek to mniej wiecej to samo, jak krojenie chleba tępym nożem czy stosunek z użyciem prezerwatywy. A więc: wielkie "G"! Uwielbiam książki pięknie wydane i grzejące miejsca na moich skromnych półkach przeznaczonych tylko dla nich. Dumny jestem z faktu, że posiadam wszystkie wiersze Wisi, bo dla mnie jest Ona niedoścignioną nigdy przez żadną z kobiet... poetką logiki wierszowanej. Czasami sam próbuję coś nagryzmolić, ale tylko: próbuję, bo gdzie mi tam do ideału, no gdzie?!
